دوشیزه ترین نگاه

دنبال خودم دست کشان می گردم

می سوزم و باز بی نهایت سردم

پنهان شده گودال عظیمی در من

یک بار کسی نبود لمسش کردم!

پارسا همت

از کتاب دوشیزه ترین نگاه

هر بار بساز قلعه ای از ماسه

هر روز بگرد دور خود با کاسه

یک عمر در انفرادی ام پیوسته

آهسته به دیوار زدم: یک... دو... سه!

پارسا همت

از کتاب دوشیزه ترین نگاه

ای کاش دریچه ای به دریا بودم

بی پرده ترین شکل تماشا بودم

از همهمه ی این همه عابر دلتنگ

ای کاش غروب بود و تنها بودم!

پارسا همت

از کتاب دوشیزه ترین نگاه